آئین مستان

اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا اَبا مُحَمَّد ، یا اِمام َالغَریب ، اَیُّهَا الغَریب وَ ابنُ الغریب ،اَیُّهَا الکَریم و َابنُ الکَریم ، یا مولانا اَیُّهَا المُجتَبی یابنَ رَسولِ الله
فکر تواَم و صحن و سرایی که نداری
داغِ حرم و درد بنایی که نداری
لَه لَه زده ام تا بنشینم لب حوض و
فواره ای و آب نمایی که نداری
آخه حرمت همش خاکِ ... مثل روز اول محرم ناله بزن ....
زَوّار تو حیران که چگونه بنشینند
در گوشۀ تنهاییِ جایی که نداری
کو کهنه رواقی که به قلبم بفشارد؟
هفتاد و دو تا کرب و بلایی که نداری
آنقدر غریبی که نیفتاده کنارت
مشک و علم و دست جدایی که نداری
ببین داداشت چقدر دورش شلوغِ ، یه طرف کف العباسِ ، یه طرف تل زینبیه است ، یه طرف خیمه گاهِ
به جز غمت آقا ، غمی تو سینه نیست
شلوغِ کربلا ، کسی مدینه نیست
زهرا برات گریه میکنه
هیچ کسی که نباشه مادرت هست ، تازه یه مادر دیگه هم هست ،دو تا مادر برات گریه می کنند
زهرا برات گریه میکنه
اُم البنین سینه میزنه
آهای بقیع نرفته ها
وقتِ مدینه رفتنِ ....
نواده های تو حرم دارن ولی
چقدر غریبی ای حسن ابن علی
به لطف و یاریِ آقام امام رضا
می سازیم ما برات یه گنبد طلا

یا زُوّار اَهلاً وَمَرحَبا یا زوّار اَهلاً وَسَهلاً

تموم درهای آسمون

به روی ما واشد امشب

که زهرا گردیده مادر

که حیدر بابا شد امشب

چه کسی خوب میدونه به جزخدای ذوالمنن

که محبت حسن چه کردهه با این دل من

اگه دستم نرسیده به شبستونه بقیع

قسمتم شده بیام  به مجلس امام حسن

شب عشق و جنونه شب صاحب زمونه

خوشبحال اونیکه قدر یارو میدونه

یا زُوّار اَهلاً وَمَرحَبا یا زوّار اَهلاً وَسَهلاً

شبای عشق و عاشقیه

برادر خوب گوش بده به من

تموم سال و گفتی حسین

حسینم امشب میگه حسن

من مرید حسنم ،گدای عید حسنم

همه عالم میدونن که من سعیدِ حسنم

ایشاالله که بعد مرگ همه ی آل سعود

روی قبرم مینویسن که شهیدِ حسنم

شب عشق و جنونه شب صاحب زمونه

خوشبحال اونیکه قدر یارو میدونه

ملائک امشب من و ببینید

که اینجا بین الحرمینه

یه دستم به ضریح ابالفضل

یه دستم به ضریح حسینه

چه جوری باور کنم اینهمه محترم شوم

توی عاشقای تو نشون شدم علم شدم

شبِ میلادِ علی بن حسین بن علی

توی بین الحرمین کبوتر حرم شدم

یا زُوّار اَهلاً وَمَرحَبا یا زوّار اَهلاً وَسَهلاً

چه خوش بر لب که بسم الله الرحمن الرحیم افتد

و یا بر لب نوای یا علی و یا عظیم افتد

چه خوش بر شوره زار دل گذاری از نسیم افتد

چه خوش باشد که سائل کار و بارش با کریم افتد

چه خوش عبدی که تا آخر گدای پنج تن باشد

چه خوش نوکر که ارباب دو دنیایش حسن باشد

دلا بنگر که در ماه مبارک ماه تابیده

چه زیبا روی دست فاطمه با ناز خوابیده

علی چون روی ماه مجتبای خویش بوسیده

گشوده چشم ، طفل و بر امام خویش خندیده

جهان چون شام تاریکی و مهتابش حسن باشد

حسین ارباب عالم لیک اربابش حسن باشد

بیا افطار خود واکن بگو جانم حسن جانم

کرامت را تو معنا کن بگو جانم حسن جانم

کویر دل چو دریا کن بگو جانم حسن جانم

و جا در قلب زهرا کن بگو جانم حسن جانم

حسن سبط نبی آری حسن نور جلی باشد

حسن شیر جمل بود و سپهدار علی باشد

علی چون خاتم احمد حسن نقش آفرین باشد

حسن بنگر علمدار امیرالمومنین باشد

حسن آقا ، حسن مولا ، معزالمومنین باشد

حسن مولا و استاد یل ام البنین باشد

اگر مولا کند جلوه میان نه فلک یک دم

تمام حُسن یوسف میرود از خاطر عالم

به دل مهر حسن دارم حسن را دوست می دارم

همیشه هر کجا یارم حسن را دوست می دارم

به عشق او گرفتارم حسن را دوست می دارم

شده مولا کس و کارم حسن را دوست می دارم

امام آخرین ما به آقاییش می نازد

می آید ، از برای او حریمی ناب می سازد

رو لبام جاریه دریای سرود

میخونم باز یکی بود یکی نبود

میخونم به‌جز علی و فاطمه

دلبری نیست‌و دلبری نبود

ربّ الاربابمی و عاشقتم حسن

توی خواب دیدم که تو آغوشتم حسن

تو حرم داری‌و جاروکِشتم حسن

تو مِی نابمی، آره آره آره آره والله

ذکر محرابمی، آره آره آره آره والله

تا ابد نوکرم، آره آره آره آره والله

چون تو اربابمی، آره آره آره آره والله

من گدای حسنم، مبتلای حسنم

عمریه منتظرِ، صحن و سرای حسنم

باز میدم کوری چشمای حسود

ساحتت عرض سلام، عرض درود

ایشالا یه روزی با ذکر حسن

میکَنیم ما ریشه‌ی آل‌سعود

سینه‌چاک پدر و مادرتم حسن

افتخارم اینه که نوکرتم حسن

آرزومه ببینم زائرتم حسن

شُهره‌ای تو کَرَم، آره آره آره آره وَالله

میره واست سَرم، آره آره آره آره وَالله

میسازیم آخرم، آره آره آره آره والله

واسه صحنت حرم، آره آره آره آره والله

من گدای حسنم، مبتلای حسنم

عمریه منتظرِ، صحن و سرای حسنم

از همه غیر تو دل بُریده‌ام

به کریمیِ تو من ندیده‌ام

توی قاب قلبم آقا واسه تو

من یه گنبدِ طلا کشیده‌ام

ای که زهرا و علی را تویی نورِ عین

بُرده‌ای با کرمت ما رو به زیر دِیْن

ای تو ذکر دائمِ روی لب حسین

تو دل و دلبری، آره آره آره آره وَالله

تو گداپروری، آره آره آره آره وَالله

هرکی شد نوکرت، آره آره آره آره والله

کربلا میبری، آره آره آره آره والله

من گدای حسنم، مبتلای حسنم

عمریه منتظرِ، صحن و سرای حسنم

باید بچشد گرمیِ طوفانِ نجف را
هرکس که ندارد تبِ سلطان نجف را
ما را نه فقط بر سرِ این سفره نشاندند
خورده است نبی هم کفی از نان نجف را
بخشید خدا اولِ این ماهِ مبارک
پیش از همه ی خلق مسلمان نجف را
می خواست ببینیم کریمیِ علی را
رو کرد خداوند حسن جانِ نجف را
یک روز بیاییم و بسازیم مدینه
بالای سرِ فاطمه ایوان نجف را
دیدیم همه سروری آل علی را
اول پسرِ مادریِ آل علی را
جبریل شدم مثلِ کبوتر شدم امشب
ای شوق ببین یک کَسِ دیگر شدم امشب
نامت به لبم آمد و چسبید لبانم
انگار پُر از قندِ مُکرر شدم امشب
من از جبروت و جلواتِ تو شنیدم
ای عشق به من حق بده کافر شدم امشب
پیراهنم از عطرِ گلابت شده لبریز
از لطفِ شما لاله ی قمصر شدم امشب
آقا به ضریحی که نداری پَرِ من خورد
پیشِ تو عجب نیست اگر زر شدم امشب
باید که ببینند علی را حسنش را
نقش شرف الشمس عقیق یمنش را
آیینه بگیرید پیمبر شدنش را
از روز ازل حضرتِ حیدر شدنش را
باید که عقیقه بکند فاطمه امشب
شیرینیِ این لحظه یِ مادر شدنش را
یوسف سرِ این کوچه دویده است ولی باز
می دید در آن غُلغُله آخر شدنش را
چشمی که حسد داشت به ذریه ی زهرا
با رویِ حسن دید خود ابتر شدنش را
بین الحرمین اند ملائک همه امشب
تبریک بگویند برادر شدنش را
تنها نه دل ما که دو عالم حسنیه است
هر دو حرم کرببلا هم حسنیه است
باید که علی چند پسر داشته باشد
تا این که مدینه سه قمر داشته باشد
مانند نبی کیست که در بینِ دو عالم
از فاطمه ی خود دو جگر داشته باشد
باید که پسر دار شوی تا که بفهمی
شیرینیِ باغی که ثمر داشته باشد
هرکس که از این ایل بود موقع رزمش
در پنجه ی خود تیغِ دو سر داشته باشد
باید که پس از نامِ علی ذکرِ حسن داشت
تا تیغِ اباالفضل اثر داشته باشد
آن چشم که دیدت چقدر مست شد آقا
یک شهر پُر از کوچه ی بن بست شد آقا
خورشید چرا نیمه ی شب بر سر بام است
گو ماه نیاید که مرا ماه تمام است
آن کَس که در این خانه غلام است امیر است
آن کَس که امیر است بر این خانه غلام است
در مذهبِ ما باده حلال است ولیکن
بی رویِ تو ای سرو گل اندام حرام است
با اینهمه حُسنی که شده جمع در اینجا
حیران شده ام قبله کدام است کدام است
هر کس که جمل بود و تو را دید نوشته است
سوگند که صلح تو قیام است قیام است

سلام من به اون آقایی

که دل سپردشم خدایی

کریمی که بر سر سفرش

همه میان برا گدایی ...

به درد عالمی طبیب ِ

مدینه بی یار و حبیب ِ

سلام میدم به اون آقایی

حتی تو خونشم غریبِ

غصه تو چشمای تَرِش بود

غریب آقا،غریب آقا

تشنه به خونِش همسرش بود

غریب آقا،غریب آقا

ای وای از این شهر مدینه

غریب آقا،غریب آقا

گفتن مذل المومنینِ

غریب آقا،غریب آقا

با اون محاسن سپیدش

زخم زبون چقد شنیدش

بارونی بود همیشه چشماش

وقتی مغیره رو میدیدش ...

اون کوچه بود مسیر راهش

بلند میشد ناله و آهش

چهل ساله که هر روز آقا

رد میشه از تو قتلگاهش

به زخمِ مادرش نمک خورد

غریب آقا،غریب آقا

به صورتش مُهرِ فدک خورد

غریب آقا،غریب آقا

یادش نمیره رویِ نیلی

غریب آقا،غریب آقا

تو گوششه صدایِ سیلی

غریب آقا،غریب آقا

یه دفعه دید صدای سیلی اومد ، محکم مادر به دیوار خورد ...

تابوتُ می برن رو شونه

چشم همه کاسۀ خونه

این آقا هم شبیه مادر

کاشکی که دفن میشد شبونه

لعن حق به جِبت و طاغوت

قاسم شده خیره و مبهوت

دلارو میبره تو گودال

تیرا که میخورن به تابوت

دیگه به پیش زینب

غریب آقا،غریب آقا

تنش نرفت به زیر مرکب

حسین ..... دل امام حسن رو به دست بیار خودش امروز گفت : حسین .....

شد به تنش اگه جسارت

غریب آقا،غریب آقا ...

انگشترش نرفت به غارت

غریب آقا،غریب آقا

کربلا زینب رسید تو گودال ، دید یه بدن رو خاک افتاده ، سر نداره ، پیراهن نداره ، عمامه نداره ، بمیرم ، اینها همش کنار ، حرف من اینجاست ، میخوام بگم : من قبول ندارم زینب حسین رو نشناخت ، سید مهدی قوام خدا رحمتش کنه میگن این جوری روضه میخوند ، می گفت : یه نفر میره کربلا بر می گرده ، یه سفر ، یه بار میره بر میگرده ، تو جا مُهری هزار تا مُهر باشه ، مُهر کربلا رو میشناسه ، همچین که بوش کنه میگه : این بوی حسین میده ، این مهُر کربلاست ، یه نفر یه بار بره کربلا بیاد مُهر کربلا رو میشناسه ، چطور زینبی که پنجاه و چهار سال با حسینش زندگی کرده ، اما اومد تو گودال با تعجب پرسید : آیا تو برادر منی ؟ باور نمیکنم ... یه بدن رو یا از رو سرش میشناسن ، یا از رو لباسش میشناس ، یا از روی علامت مشخصه میشناسن ، یا نه ، یا از رو حجم بدن میشناسن ، زینب دید بدن از هم متلاشی شده ، " مُقَطَّع الاَْعْضآءِ" حسین ....

ای کاش که روت را نمی بوسیدم

ای کاش که موت را نمی بوسیدم

تقصیر من است زیر و رویت کردم

ای کاش گلوت را نمی بوسیدم

فرج امام زمان بگو : حسین ....